Είναι ορισμένα δεδομένα και αυτονόητα πράγματα για τους περισσότερους από εμάς που τα θεωρούμε ως φύσει υπαρκτά: υγεία, ένα σπίτι, οικογενειακή θαλπωρή.Για ορισμένους συνανθρώπους μας δεν είναι καθόλου αυτονόητα.
Άστεγοι, ρακοσυλλέκτες, χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Είναι οι άνθρωποι του περιθωρίου. Οι άνθρωποι, την ύπαρξη των οποίων αντιλαμβανόμαστε και θυμόμαστε μόνο κάτι τέτοιες ημέρες (αν τους θυμόμαστε).
Άνθρωποι που βρίσκονται καθημερινά δίπλα μας. Άνθρωποι που, από μια στροφή της μοίρας, βρέθηκαν στις παρυφές του κοινωνικού συνόλου. Άνθρωποι, όπως κι εμείς!
Το να τους βοηθήσουμε όλοι μας δεν είναι τόσο δύσκολο… Το δύσκολο είναι να αντιληφθούμε ότι αυτή η βοήθεια θα πρέπει να είναι συνεχής. Δεν αρκεί μια βοήθεια λίγες ημέρες το χρόνο. Χρειάζεται συνεχή παρουσία και ενδιαφέρον σαν να επρόκειτο για ανθρώπους του δικού μας περιβάλλοντος,της ίδιας μας της οικογένειας. Λίγο φαγητό, ρουχισμό, συνεννόηση με τις Αρχές και την πολιτεία για παροχή στέγης...........
Η φιλανθρωπία αποτελεί συνεχές καθήκον του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο. Δεν είναι δραστηριότητα της ώρας, ούτε απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν ως απώτερο σκοπό να εκπέσει από το… φορολογικό τους εισόδημα το (όποιο) δοθέν ποσό (αν είναι δυνατόν, αυτό να αποτελεί λόγος προσφοράς προς το συνάνθρωπο!). Ο άνθρωπος αυτός είναι άνθρωπος όπως εγώ, όπως όλοι μας. Είναι αδελφός μας, είναι συμπατριώτης μας, είναι συνάνθρωπός μας!Χρέος μας είναι να τον βοηθήσουμε, όχι επειδή μας το ζήτησε ο ίδιος, αλλά επειδή πρώτοι εμείς αντιληφθήκαμε την αξία της βοήθειάς μας προς αυτόν!
Η χώρα μας βιώνει μια απίστευτη οικονομική τραγωδία. Ακριβώς γι’ αυτό οφείλουμε να αντιληφθούμε το πρόβλημα των συνανθρώπων μας που δεν έχουν ούτε ένα πιάτο φαγητό. Ακριβώς γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι απέναντι στη δυστυχία και το δράμα που «παίζεται» δίπλα μας!Σε τελική ανάλυση, δεν μπορείς να κάνεις πολιτική και να μιλάς για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν ούτε να πληρώσουν για το ηλεκτρικό ρεύμα, από την άλλη όμως να αδιαφορείς για όσους βρίσκονται ήδη στην εξαθλίωση!
Ο Χαλίλ Γκιμπράνέγραψε κάποτε: Ο αληθινά καλός δε ρωτά το γυμνό "πού είναι τα ενδύματά σου", ούτε τον άστεγο "τι συνέβη στο σπίτι σου".
Αυτές τις άγιες ημέρες, ας θυμηθούμε ότι η καλοσύνη είναι η μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας!
Ο τίτλος του κειμένου είναι από την πολύ όμορφη μπαλάντα που ακολουθεί: